Onze meest opvallende verschijning op de JMD afdeling is Ron, altijd met hoed en zijn herkenbare gestreepte trui. Met zijn 62 jaar is Ron nog veel te jong voor een verpleeghuis voor senioren. Dus begon ook voor Ron en zijn partner Maja een zoektocht naar een geschikte omgeving nadat Rons diagnose bekend was.
"Ron voelde zich nergens echt thuis, hij is veel te jong voor een verpleegtehuis. Dan moet je juist op een plek terecht komen waar er wat leven in de brouwerij is."
“Ron voelde zich nergens echt thuis, hij is veel te jong voor een verpleegtehuis. Dan moet je juist op een plek terecht komen waar er wat leven in de brouwerij is. En dat is hier op de ‘JMD’ afdeling zeker. Het bevalt Ron hier heel goed. Hij zit echt op zijn plek, met veel groen om zich heen.” Dat laatste is belangrijk. Want Ron besteedt hele dagen aan de moestuin die hij samen met enkele andere bewoners onderhoudt. Wanneer hij niet in de moestuin werkt loopt hij uren buiten. “Daar heeft ie zelf voor gekozen, ”vertelt Maja. “Thuis hield hij juist helemaal niet zo van wandelen en tuinieren, behalve met de hond. Maar je moet ook wel iets doen hier, je kunt niet de hele dag in je kamer zitten. Onder de mensen en buiten zijn, dat is echt superbelangrijk.”
Hoewel Ron het naar zijn zin heeft en zijn plek gevonden heeft, verzacht dat het verdriet niet. “Ik werk zelf op een PG. In het begin wilde ik zelf graag de touwtjes in handen houden. Maar dat is enorm lastig. Op een geven moment kom je bijna dwangmatig op bezoek. Nu regelt de zorg eigenlijk alles, zodat als ik er ben, ik ook echt op bezoek ben bij Ron.”
Ze trekken er samen geregeld op uit. Samen maken ze de kamer gezellig met planten en aankleding, maar ook aan bezoek is er geen gebrek. Daarnaast regelt Ron ook veel zelf. Op de JMD is niets op slot en in overleg is er alles mogelijk. “Vooral dat eigen regie kunnen blijven voeren is belangrijk voor Ron. Hij beslist wat hij wanneer wil doen. Ik zie een man die op zijn plek is, tevreden is en die kan zijn wie hij wil zijn. Daar zijn we erg blij mee.”
